2 Kasım 2011 Çarşamba

Her nesnenin bir bitimi var ama...

Sanırım pazartesi sabahıydı bir yandan oğlumla ilgileniyor bir yandan da sabah haberlerini dinlemeye çalışıyordum.Van'daki depremde arama kurtarma çalışmalarında bulunan bayan sivil savunma uzmanına mikrofon uzatıldı.Bir kadın olarak ne hissettiği soruldu ve enkazda ne şekilde çalıştığı..Enkazda çocukları bulduktan sonra annelerini çok uzakta aramıyoruz hemen yakınlarında yada yanlarında çıkıyorlar,yanyana yada kucak kucağa buluyoruz onları dedi o uzman.

Çınar ,doğduğundan beri yapışık ikiz gibiyiz.Bazı zamanlar çok sıkıldığım olmuştu bu durumdan özellikle sıcak günlerde.Ama anneleri ile birlikte enkazdan çıkarılan bebekleri gördükçe kendimi onların yerine koymadan yapamıyorum.Düşünmek istemiyorum,o görüntüleri hatırlamak da..Ama bebeğim uykuya daldıktan sonra yatağına yatırırken birden vazgeçip kalbimin üzerinde uyutuyorum.O benim kalp atışımı ben onun kalp atışını duyalım istiyorum.Bebek kokulu oğluma sıkıca sarılıyorum..

Günlük hayat bir şekilde geçiyor.Herşeye alışılıyor,kanıksanıyor,rafa kaldırılıyor,unutuluyor.
Derken radyoda içimi acıtan o şarkı başlıyor..

Her nesnenin bir bitimi var ama..
Aşka hudut çizilmiyor Mihriban
Sevdiğim Mihriban..

4 yorum:

dersaadet dedi ki...

Anne olunca farklı bakılıyormuş olaylara. Senin yazdıklarından bunu çıkarıyorum. Öpüyorum o minik böcüğü yanaklarından:) Hep mutlu kalın...

Kiraz Limanı dedi ki...

Sanırım öyle oluyor..Senin yerine öpücem oğlumu..

vintageduygular dedi ki...

Yazdiklarini cok iyi anliyorum,katiliyorum.. O resimleri görünce keske, keske bütün cocuklari ayni sekilde sarip gögsüme koysam baslarini, huzurlu mutlu olsunlar,zarar görmesinler istiyorum. ..yazip yazip siliyorum.. cok zor,dilerim yaralar cabuk sarilir,ve yardimlar dogru sekilde ulasilir..

Kiraz Limanı dedi ki...

Sevgili Evren,ben de bu yazıyı yazarken çok şeyi yazıp yazıp sildim..

Peri Tozu,Teşekkür ederim,umarım bir gün Çınar'ın resimlerini siz çekersiniz.

Sevgiler,

Yurdanur