Akdeniz yaraşıyor sana..

Bayramın birinci günü, akşam üstü küçük bir çanta hazırlayarak,baba dostunun epeydir yaptığı çekici davetini değerlendirmeye karar verip Finike'ye doğru yola çıktım.Antalya'dan iki saat mesafede olan Finike'nin benim için her zaman özel bir yeri oldu.Belki turizmin çok girmediği küçük bir kıyı kasabası ve Türkiye'nin en güzel rivieralarına sahip olması belki de aşkımla ikimize ait çok güzel anılarımız olduğu için seviyorum Finike'yi.

Evlerine konuk olduğum baba dostu Ali amca ve eşi Gülgün Teyze birbirlerini 50'li yaşlarda bulup büyük bir aşkla evlenen ve Finike'ye yerleşip küçük tekneleri ile hergün denize açılıp balık tutan harika bir çift.Onlarla birlikte geçirdiğim üç gün bana o kadar iyi geldi ki son günlerde yaşadığım ve kendime dert ettiğim herşeyin ne kadar anlamsız olduğunu bir kez daha anladım.

Bayramın ikinci sabahı Gülgün teyzenin bahçeden topladığı yeşillikler ve Elmalı'dan gelen zeytin ve peynir eşliğinde biberiye çaylı güzel bir kahvaltı yaptık.Sızma zeytinyağı gezdirilmiş dometese doyamadım desem inanır mısınız ?

Ardından o çok sevdiğim koylara doğru yola çıktık.Akdeniz'in koylarında Ege'ninkilerden farklı olarak makiler,keçiboynuzu ağaçları ve sıcacık bir deniz eşlik eder size. İşte bu güzellik,tüm sıkıntıları unutturmaya yetiyor..

Aşkımla ikimizin en sevdiği koydayım.

Hava o kadar sıcaktı ki can kurtaranlarımı iyi ki yanıma almışım.

Ertesi sabah güneşin doğuşunu izlemek ve balık tutmak için tekneyle erkenden açıldık.

Sabah güneşin doğuşu ile birlikte denizden Finike'nin görünüşü.
Deniz parlement mavisi..
Dilimde Can Yücel'in dizeleri..
.........
Neden sonra buldum o kaçakçı mağarasını.
Gözlerim kamaşınca senden,
Ölüm belki sularından kaçırdığım
O loş suda yıkanmaktır,
Durdukça yosundan yeşil,
Kulaç attıkça mavi. Ve yol arkadaşlarım..
Oltasını denize atmaya hazırlayan yardımcı kaptan Gülgün Teyze.
İhtiyar balıkçı ve deniz edasında,kılıç balığının yolunu gözleyen Ali amca,
Akdeniz'de palamut bırakmayan Salih Kaptan..
Ve Vira Bismillah deyip oltamı attığımda kısmetim olan balık.

Mercan balığı..

Açık denizde yüzen karette karettalar vardı.Hele bir tanesi yüzme molası sırasında başını kaldırıp bana bakarak yanımdan geçti.Denizde olduğum için fotoğraflıyamadım.Yaklaşık dört saatlik turun ardından öğleye doğru limana döndük.Yolculuğumuzu gerçekleştiren bu bir buçuk tonluk minik teknenin adı
Fangri'ydi.Adı,Ege denizinde bulunan bir cins büyük balıktan geliyormuş.Akşam üstü Finike'nin dar sokaklarında yürüyüşe çıktım.Bu akarsu Finike'nin beldelerinden geçerek portakal ve mandalina bahçelerinin sulanmasında kullanılıyor.Ve denize dökülüyor. Portakalın anavatanı Finike'de her yerde portakal simgeleri görmek mümkün.Bu kavuncunun reklam çalışması çok hoşuma gitti.Kavunların tatlı olduğuna çabucak ikna oluyorsunuz.
Kimi Rum evleri restore edilerek korunmuş.
Ancak bir çok tarihi yapı restore edilemediği için harap durumda.
Bu han benim favorim!Ah bir de atıl durumda olmasa.

Bir çok tarihi evde olduğu gibi ,kapılar dikkat çekici

Tüm sokaklarda dolaşırken yine aynı şiirin dizeleri aklıma gelmesin mi ?

.........

Köpekler havlıyor uzaktan

Demin çocuk ağladı

Fatmanım cumbadan çarşaf silkiyor yine
Ali dumdum anasına sövüyor saatlerdir

Denizi tokmaklıyor balıkçılar,

Bu sesler işte,sessizliğini büyüten toprak

O sesinin sardunyalar gibi konuşkan sessizliği..

Ve akşam..Tuttuğumuz balıklar kızartıldı.Akdeniz salatası yapıldı.İki güzel insanla doyumsuz sohbetler edilip ,evlilik hakkında bol bol nasihat alındı.
Üç gün böylece geçti.
Bir tek eksik şiirin son dizeleri kaldı..
...........
Eski Yunan atları var hani
Yeleleri büklümlü,
Gün inerken de öyle
Ağaçtan izdüşümleriyle
Yürüyor Balan Tepeleri
Yürüyor bölük bölük can
Toplu bir güzelliğe
Kadınım,yaraşıyorsun sen Akdenize ..

Hepimize rastgele !